Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024 - 09:32

Ο Παρθενώνας "μετακομίζει" στο Ελληνικό

Τον τελευταίο μήνα μετά και την τελευταία μας επικοινωνία πολλά και συνάμα σοβαρά γεγονότα έλαβαν χώρα στον κόσμο και στην χώρα μας. Θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε την τουρκική εισβολή της Τουρκίας στην Συρία, με το πρόσχημα της εξουδετέρωσης του PKK, τις αμέτρητες πολιτικές πιρουέτες του πλανητάρχη σε σχέση με την Τουρκία και τον πόλεμο που συνεχίζει στα βόρεια σύνορα της Συρίας και των Κούρδων, καθώς την ευχάριστη - πραγματικά το εννοούμε- συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για την ψήφο των αποδήμων. 
 

Μέσα από τις γραμμές της Boulevard, σας έχουμε πει άλλωστε σε παλαιότερα κείμενά μας, ότι στα μεγάλα θέματα επιβάλλεται οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να κάθονται στο ίδιο τραπέζι. Να συνομιλούν, να ανταλλάσουν απόψεις και να προσπαθούν από κοινού να δίνουν λύσεις στα μείζονα εθνικά και μη θέματα που απασχολούν τον τόπο για το συμφέρον της χώρας. 
Μια τέτοια συνάντηση/συζήτηση για παράδειγμα είχαμε την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς ώστε να ανταλλάξουν απόψεις για το δικαίωμα της ψήφου των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Ήταν ένα καλό βήμα ασχέτως αν τελικά συμφωνήσουν όλοι ή περάσει ο σχετικός νόμος με το “όχι” του ΣΥΡΙΖΑ και το “ναι” των υπολοίπων. 
Άλλωστε, πρόκειται για μια απαράδεκτη εκκρεμότητα, στην οποία η χώρα πρέπει να δώσει ένα οριστικό τέλος.  
Θα θέλαμε βέβαια -όχι δεν είναι γκρίνια- μια αντίστοιχη συζήτηση και συνάντηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών να είχε γίνει για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό και για τον “Αττίλα ΙΙΙ”, που ξεκίνησε η Τουρκία στην Συρία. Δεν έγινε και είναι λυπηρό όταν ο Ερντογάν δείχνει ότι δεν έχει σε τίποτα να κάνει ένα θερμό επεισόδιο και στην Αν. Μεσόγειο, ανοίγοντας παράλληλα τις κερκόπορτες της κολάσεως για την Ευρώπη και φυσικά για την χώρα μας, μέσω του μεταναστευτικού.
Όμως επιτρέψτε μας. Τον μήνα που μας πέρασε ακούσαμε και δια στόματος πρωτοκλασάτου υπουργού κάτι για το οποίο πιστεύουμε πως θα σηκώνοταν η τρίχα  του Ικτίνου του Καλλικράτη, του Καλλίμαχου και του Θουκυδίδη και πολλών ακόμη προγόνων μας, αρχιτεκτόνων, γλυπτών και ιστορικών. Και πραγματικά αξίζει να μείνουμε σε αυτό καθώς εδώ σταματάει η λογική και όχι μόνο η κοινή. 
Είπε, χαρακτηριστικά, σε συνέντευξή του: “Το Ελληνικό ως μεμονωμένη επένδυση θα μπορούσε να είναι το σύμβολο που στο μέλλον θα συμβολίζει αυτή τη στροφή της Ελλάδος. Δηλαδή, πώς βλέπει κάποιος τον Παρθενώνα και λέει είναι η εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας και της κλασικής Ελλάδος; Να βλέπει κατ’ αναλογία το Ελληνικό και να λέει τότε η Ελλάδα άλλαξε από μία, η τελευταία ξέρω ’γώ σοβιετική δημοκρατία των Βαλκανίων σε μία κανονική δυτική χώρα. Αυτό είναι». 
Η επένδυση στο Ελληνικό, λοιπόν, με τους ουρανοξύστες και το καζίνο, είναι κατά τον ίδιο το όραμα μας για την σύγχρονη “Αθηναϊκή Δημοκρατία”. Αυτή που ζούμε σήμερα στη δύση του 2019. Μάλιστα. 

Θα δημιουργήσουμε, δηλαδή, το “8ο θαύμα του κόσμου” και οι ανά τον πλανήτη επισκέπτες στην χώρα μας θα προσκυνούν στα σύνορα του Ελληνικού και της Γλυφάδας, μετά τον Παρθενώνα και την Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας. Δεν μας είπε βέβαια πού θα μπουν οι Καρυάτιδες και το Ερέχθειο και αν το νέο απόκτημα θα είναι χτισμένο σε Ιωνικό ή Δωρικό ρυθμό. 
 
Ως εδώ. Όταν ένας υπουργός εκστομίζει και συγκρίνει - έτσι όπως εκείνος θεωρεί και πιστεύει -και το καταλαβαίνουμε πολύ καλά- ότι αυτή η επένδυση θα συμβολίζει το μέλλον της σύγχρονης Ελλάδος και δεν υπάρχει καμία απάντηση, τότε δεν έχουμε καμία τύχη.
 
Ακούγοντάς τον μου ήρθε στο μυαλό η βυζαντινή παροιμία “υπερήδεται άφρονι άφρων” δηλαδή “χαίρεται ο χαζός σε βάρους του χαζού”, ενώ φαντάζομαι καμιά φορά να ζούσε σε εκείνη την περίοδο, στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα, και να αγόρευε στην Εκκλησία του Δήμου…
 
Δυστυχώς, ο Παρθενώνας είναι ένας και δεν θα δει ξανά η Ελλάδα αντίστοιχο έργο. Όχι γιατί δεν υπάρχουν τα μέσα, αλλά γιατί είμαστε ανίκανοι και ξεπερασμένοι ως λαός. Ευτελής και χωρίς σκοπό που ακόμη και ένα τέτοιο έργο μια τόσο μεγάλης ζωτικής σημασίας επένδυση άργησε πάνω από 25 χρόνια και σιωπά όταν ένας εκ των εκλεκτών του το συγκρίνει με τον Παρθενώνα.
 
Ας μπει επιτέλους η πρώτη μπουλντόζα, ας ξεκινήσουν τα τόσα σημαντικά έργα και εδώ είμαστε...