Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024 - 06:30

Το άσημο εργαστήριο

Πόσα χαμόγελα και πόση χαρά αλλά κυρίως πόση αλήθεια πλημμύριζε τις ζωές μας πριν από 30 και 40 χρόνια. Θυμάμαι εκεί ανάμεσα στους κατσαμπρόκους, τα σουβλιά και τις αυτοσχέδιες τανάλιες του φτωχικού τσαγκαράδικου του μπάρμπα Χαράλαμπου, στο Παγκράτι, περνούσαμε ώρες ατελείωτες. Ήμασταν μικρά παιδιά, όμως ζήσαμε μοναδικές στιγμές, συζητώντας για τους στόχους που έπρεπε να βάλουμε, για το πώς θα τους πετύχουμε και πώς θα βαδίσουμε όρθιοι στην υπόλοιπη ζωή μας.

Δεν έπαιξε ρόλο ότι ήμασταν εγγόνια του. Ο κόσμος έμπαινε και η διάθεσή του άλλαζε. Συναντούσαν τον ψυχολόγο τους, τον γιατρό τους και εν τέλει τον άνθρωπο που θα τους έφτιαχνε τα υποδήματά τους, ώστε να κάνουν σταθερά βήματα. Οι συζητήσεις τους είχαν νόημα, καθώς απουσίαζαν οι ψεύτικες φιλοφρονήσεις και τα λόγια του αέρα.

Σαράντα χρόνια μετά και τίποτα από όλα δεν υπάρχει. Το μεγαλείο της ψευδαίσθησης μας έχει κατακλύσει και η ελεύθερη βούληση έχει εξαφανιστεί. Παραδοθήκαμε στα εφήμερα με την ανυπαρξία να μας απειλεί. Τα ψέματα και ο ατομικισμός κυριάρχησαν κατασπαράζοντας την αγνή και κυρίως τίμια ζωή μας. Δεν είναι αυτή η κοινωνία που ονειρευτήκαμε.

Και πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα σήμερα αν σκεφτούμε με ψυχραιμία και χωρίς πανικό τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ο πολιτικός λόγος έχασε την ουσία του, με το πολιτικό προσωπικό να προστατεύει μέχρι θανάτου τα ατομικά του συμφέροντα, αδιαφορώντας ότι με τις αποφάσεις του προκαλεί και εξοργίζει εκατομμύρια πολίτες.

Θέλετε οι αυξήσεις - πρόκληση στην ηγεσία ΟΔΔΗΧ που άγγιξαν το 80%, με το μηνιαίο εισόδημα να ξεπερνά τα 8.000 ευρώ, τους μισθούς των golden boys των υπουργείων όπως για παράδειγμα στο γραφείο του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής ο οποίος όχι μόνο πολλαπλασίασε αναδρομικά από 7 σε 24 τους υπαλλήλους που μπορεί να έχει στο γραφείο του, αλλά έδωσε αύξηση πάνω από 50% ή ακόμη το χρυσό εφάπαξ του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου του ΔΕΣΦΑ που ο ίδιος αποφάσισε να δώσει προαγωγή στον εαυτό του, αλλά λίγες ημέρες μετά υπέβαλε αίτημα συνταξιοδότησης, εξασφαλίζοντας έτσι εφάπαξ που αυξάνεται από τα περίπου 160.000 στα 258.000 ευρώ, συνθέτουν τις εικόνες του σήμερα.

Και ο κατάλογος δεν σταματά εδώ. Οι χρυσές απολαβές κάποιων εκλεκτών, την ώρα που ο μέσος Έλληνας πασχίζει για ένα χαρτζιλίκι, συνεχίζονται όπως στην περίπτωση της ΔΕΣΦΑ, όπου μετά τη σχετική τροπολογία της κυβέρνησης ο πρόεδρος αύξησε τις απολαβές του στα 20.000 ευρώ τον μήνα, ζητώντας επίσης να καταβληθούν και αναδρομικά 256.000 ευρώ! Για να μη μιλήσουμε για το μέγα σκάνδαλο στην ΑΕΠΙ όπου μετά από έλεγχο της οικονομικής αστυνομίας βρέθηκε τρύπα 50 εκατ. ευρώ με τους μηνιαίους μισθούς του διοικητικού συμβουλίου να φθάνουν ακόμη και τις 52.000 ευρώ.

Και ας μην ξεχάσουμε τους βουλευτές μας, σαράντα εννέα παρακαλώ, που αποφάσισαν να μην αποπληρώνουν τα δάνειά τους βρίσκοντας διάφορα παράθυρα, αλλά και τη μείωση του ύψους της εισφοράς αλληλεγγύης που αποφάσισαν και οι τριακόσιοι με νόμο που ψήφισαν το 2016.

Όλες αυτές οι αποκαλύψεις που είναι σταγόνα στον ωκεανό αποτυπώνουν, ωστόσο, τη σαπίλα και το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει, πετυχαίνοντας τον διαχωρισμό των πολιτών σε είλωτες και προνομιούχους.

Σαράντα χρόνια μετά και όλα έχουν αλλάξει. Το άσημο τσαγκαράδικο που ήταν ένας ναός καλοσύνης και δημοκρατίας γκρεμίστηκε και τη θέση του πήρε ένα μπουντρούμι παρανομίας. Τα αρώματα από τα βερνίκια και τις κόλλες έδωσαν τη θέση τους στη δυσοσμία του βόρβορου με τη χώρα να λαχταρά αλλαγή σελίδας.

Φωτό: Σχολείο ελλκηνικής επαρχίας (1948)