Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024 - 09:32

Τι λαός είμαστε;

Υπάρχουν λαοί σκάρτοι και αξιοκατάκριτοι, γενετικώς «χαλασμένοι», με ροπή στη ραθυμία και στη διαφθορά; Και στον αντίποδα, υπάρχουν λαοί χαρισματικοί, ξεχωριστοί και περιούσιοι; Οι ναζί είχαν έτοιμη την απάντηση. Και προπάντων την έμπρακτη απόδειξη ότι η χυδαία θεωρητική κατασκευή μπορεί να γίνει φρικώδης πράξη. Έτσι προέκυψε το Ολοκαύτωμα…

Ιδιαιτερότητες ανάμεσα στους λαούς υπάρχουν. Το κλίμα, η ιστορική διαδρομή τους, η γεωστρατηγική θέση και άλλα παρεμφερή στοιχεία όντως διαμορφώνουν συν τω χρόνω κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που αποτυπώνουν ευδιάκριτες διαφορές στη νοοτροπία, στη συμπεριφορά και στον ψυχισμό. Επ’ ουδενί, όμως, η διαφοροποίηση αυτή είναι ικανή να προσδιορίσει έναν λαό π.χ. ως εγγενώς ευφυή ή ρατσιστή, ως διεφθαρμένο ή αδιάφθορο…

Το 2004, ένας Εγγλέζος δημοσιογράφος -νομίζω του «Γκάρντιαν»- έμεινε κατάπληκτος από την πειθαρχία των Ελλήνων. Παρατηρούσε από το δωμάτιό του στο Χίλτον την κίνηση στις ειδικές Ολυμπιακές λωρίδες. Κανένας οδηγός δεν έμπαινε σ’ αυτές! Ένας λαός κατεξοχήν απείθαρχος (μιλούσε μετά γνώσεως ο Εγγλέζος, καθώς είχε έρθει αρκετές φορές στη χώρα μας), νάτος τώρα να πειθαρχεί δίχως δεύτερη κουβέντα, παρ’ ότι η απαγόρευση εκείνη δυσκόλευε τις καθημερινές μετακινήσεις του. Η εξήγηση; Απλή: Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα τον ενθουσίαζε και τον συγκινούσε. Υπήρχε «κάτι», δηλαδή. Κάτι εγερτήριο και δημιουργικό…

Αλλαγή συμπεριφοράς, δραστική και θεαματική, υπήρξε και παλιότερα. Με τις ζώνες ασφαλείας στα αυτοκίνητα. Κανένας δεν πίστευε ότι οι Έλληνες θα φοράνε ζώνη. Και πράγματι, το πρώτο διάστημα ελάχιστοι είχαν συμμορφωθεί. Μόλις όμως η πολιτεία ανακοίνωσε αυστηρά τιμωρητικά μέτρα (πρόστιμα κ.τ.λ.), η μεταστροφή υπήρξε εντυπωσιακή. Σήμερα σπανίως βρίσκεις οδηγό που να μη φοράει ζώνη ασφαλείας…

Το πρώτο γεγονός (σεβασμός στις Ολυμπιακές λωρίδες) οφειλόταν στο κίνητρο. Το δεύτερο στον φόβο της τιμωρίας. Αποτελεσματικά και τα δύο. Υπάρχει κι ένα τρίτο, ιδιαίτερα σημαντικό, και αφορά τη συμπεριφορά των Ελλήνων έναντι των ξένων που άρχισαν να εισρέουν κατά κύματα στην ελληνική επικράτεια. Τότε, υπήρξαν πολλά κρούσματα δυσανεξίας και εχθρικής συμπεριφοράς-κυρίως εναντίον των Αλβανών. Με την πάροδο του χρόνου και την αναπόφευκτη εξοικείωση, τα κρούσματα μειώθηκαν. Και σχεδόν έχουν εξαλειφθεί, παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει δεχτεί πολλούς περισσότερους μετανάστες- και τώρα πρόσφυγες- από αυτούς που μπορεί να φιλοξενήσει.

Κάποιοι είχαν σπεύσει τότε, στις αρχές, να μιλήσουν για τους ρατσιστές Έλληνες, παραγνωρίζοντας ή αποσιωπώντας κάτι σημαντικό και καθοριστικό. Ότι η ελληνική κοινωνία δεν είχε κουλτούρα συνύπαρξης με ξένους στο έδαφός της. Και αλαφιασμένη από την κατακλυσμιαία «εισβολή» αντιδρούσε σπασμωδικά και εχθρικά…

Τι δηλούν τα γεγονότα αυτά; Τι άλλο από το προφανές. Ότι τίποτε του είδους αυτού (απειθαρχία, ρατσισμός, μοχθηρία, αδιαφορία για τους άλλους ή για το κοινό καλό, τους νόμους κ.τ.λ.) δεν υπάρχει εγγενώς σε έναν λαό. Ούτε η ροπή προς τη διαφθορά και την αυθαιρεσία εν γένει. Η κοινωνία είναι-υπάρχει και συμπεριφέρεται-όπως την μάθεις. Είτε προτρεπτικά, με κίνητρα και το «καλό παράδειγμα» εκ μέρους της πολιτείας, είτε με κατασταλτικά μέτρα και αυστηρή τήρηση των νόμων…

Τα υπόλοιπα περί λαών γενετικώς προγραμματισμένων (!) για τερατογένεση ανήκουν στη σφαίρα των ειδεχθών προσεγγίσεων. Του ναζισμού…

Υ.Γ. Ετούτο το σημείωμα γράφτηκε με αφορμή ένα τερατώδες κείμενο του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη στην Lifo. Σύμφωνα με το εν λόγω κείμενο, ο ελληνικός λαός είναι βδέλυγμα (σίχαμα), καταγωγικώς «χαλασμένος», ικανός μόνο για το χείριστο και αποκρουστικό, με νεολαία «διεφθαρμένη, απερίσκεπτη, κούφια, επιπόλαιη, που ανακυκλώνει μόνο τα ζοφερά κουσούρια των σπορέων της»…

ΦΩΤΟ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΑΚΟΣ