Νέα κυβέρνηση με πολλούς αστερίσκους

Το εύλογο ερώτημα που θα τεθεί μετά το πέρας της εκλογικής διαδικασίας και αναλόγως των αποτελεσμάτων είναι αν η επόμενη κυβέρνηση θα είναι βιώσιμη, και κυρίως αν θα μπορέσει να εφαρμόσει όσα έχουν ψηφιστεί με το Μνημόνιο ΙΙΙ για να μην εξοβελιστεί η χώρα εκτός Ευρωζώνης.

Από τον Ηλία Δημητρέλλο

Εν αντιθέσει με τους περισσότερους, πιστεύω ότι έπρεπε να γίνουν εκλογές. Ο διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν σε θέση να κυβερνήσει πια, ενώ λύση μίας κυβερνήσεως τύπου Παπαδήμου από την προηγούμενη σύνθεση της Βουλής θα ήταν θνησιγενής και εκ προοιμίου αποτυχημένη.

Από τη μεριά τους οι δανειστές δεν δείχνουν ότι έχουν φέρει αντιρρήσεις για την προκήρυξη των εκλογών, ούτε πολυενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα. Σύμφωνα άλλωστε με το νέο Μνημόνιο, η Ελλάδα οφείλει προηγουμένως να υλοποιήσει το σύνολο σχεδόν των προαπαιτουμένων, και κατόπιν θα λάβει τις δόσεις του δανείου. Οπότε, το πρόβλημα είναι καθαρά ελληνικό, καθώς εκείνοι δεν διακινδυνεύουν περαιτέρω χρήματα.

Η μη συμμετοχή όμως του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα κυβέρνηση, στην περίπτωση που δεν είναι πρώτο κόμμα, είναι βέβαιο ότι θα περιπλέξει την πολιτική κατάσταση. Μια τέτοια εξέλιξη θα απαλλάξει τον κ. Τσίπρα από την εφαρμογή στην πράξη όσων συμφώνησε με τους δανειστές και έφερε προς ψήφιση στη Βουλή, εκών άκων, ενώπιον του άμεσου κινδύνου για άτακτη χρεοκοπία της χώρας. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι στην περίπτωση που η ΝΔ ανακηρυχθεί πρώτο κόμμα, οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ θα δράξουν της ευκαιρίας να ανέβουν και πάλι στα κάγκελα, αφορίζοντας συνάμα τα κόμματα που θα κληθούν να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα «επιτεύγματα» της «πρώτης φοράς Αριστεράς». Σε περίπτωση ήττας του κ. Τσίπρα, η μόνη ελπίδα του για να επιβιώσει πολιτικά είναι να υιοθετήσει εκ νέου αριστερό αντιπολιτευτικό – αντιμνημονιακό λόγο.

Η ΝΔ μόνη της θα δυσκολευτεί ιδιαιτέρως να σηκώσει το βάρος υλοποίησης ενός νέου Μνημονίου, πόσω μάλλον όταν σημαντικό μέρος του στελεχιακού δυναμικού της έχει αποδοκιμασθεί από την κοινωνία λόγω του κυβερνητικού παρελθόντος του.

Ο σχηματισμός ενός μεγάλου συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στα πρότυπα της Γερμανίας βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις του Βερολίνου, το οποίο θα πιέσει να υλοποιηθεί η εν λόγω συγκυβέρνηση. Η ψήφιση του Μνημονίου ΙΙΙ με τις ψήφους της ΝΔ δείχνει ότι το σενάριο αυτό μπορεί να ευδοκιμήσει, έστω και δύσκολα. Έχει επίσης τις ευλογίες του εγχώριου κεφαλαίου, των ΜΜΕ, αλλά και μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης, η οποία αρέσκεται να αυτοχαρακτηρίζεται ως μετριοπαθής και συναινετική, στα εύκολα, βεβαίως.

Εναλλακτικά, και στην περίπτωση που οι δανειστές επιθυμούν να παραμείνει η ΝΔ ως κυβερνητική εφεδρεία, ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το Ποτάμι, μετά τη στροφή του Αλέξη προς τον ρεαλισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, και του Σταύρου προς την «κυβερνησιμότητα». Ή το ΠΑΣΟΚ, χωρίς τον κ. Βενιζέλο...

Όμως, η επόμενη κυβέρνηση, όποια και να είναι, προκειμένου να εξασφαλίσει τις επόμενες δόσεις, θα κληθεί να ψηφίσει και να εφαρμόσει και άλλες αντιλαϊκές και αντικοινωνικές πολιτικές που θα τσακίσουν ό,τι απέμεινε από τη μεσαία τάξη. Η μεσαία τάξη είναι η ραχοκοκαλιά, όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας, αλλά κυρίως της Δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο. Η βίαιη μετατροπή εκατοντάδων χιλιάδων ελεύθερων επαγγελματιών, μεσαίων και μικρών επιχειρηματιών, ή υψηλά αμειβόμενων ιδιωτικών υπαλλήλων, σε κακοπληρωμένους υπαλλήλους αποτελεί μείζον θέμα Δημοκρατίας. Η υπαλληλοποίηση, εκτός των οικονομικών συνεπειών, θα στερήσει μελλοντικά την ελεύθερη κρίση και την οικονομική δυνατότητα του εκλέγεσθαι από τους αντιπροσώπους της μεσαίας τάξης, προς όφελος των εκπροσώπων των ολιγοπωλίων.

Το δυστύχημα είναι ότι ο ελληνικός λαός είναι εκτός τόπου και χρόνου επί δεκαετίες. Καθώς λοιπόν ο λαός δεν αλλάζει με μαγικό ραβδί, χρειάζεται να περάσουν γενεές μέσω της εκπαιδεύσεως για να αλλάξει νοοτροπία και αντιλήψεις.

Έτσι, είτε εντός ευρώ, είτε εκτός, είτε με γουάν ή λεκ, οι παθογένειες αυτού του πολιτικού συστήματος και αυτής της κοινωνίας δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της με αξιοπρέπεια για απροσδιόριστο, αλλά σίγουρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι η σύνθεση της νέας κυβέρνησης...

Φωτό: Κώστας Μπαλάφας/Μήλος, ναός. © Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη/Δικαίωμα χρήσης Βoulevard